ΑΡΘΡΑ

Ο Γρηγόρης Σολωμός ασχολήθηκε με τα πεδία της ιατρικής, της φυσικής, της ιστορίας, της φιλοσοφίας, της πολιτικής, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης, ευρισκόμενος σε διαρκή πνευματική κίνηση για την αναζήτηση της δημιουργικής γνώσης, της επιστημονικής τεκμηρίωσης και της παραγωγικής σύνθεσης.

Published: Jun 01 Posted Under: Πολιτικό Βήμα

Η ελληνική οικονομία σε επιτήρηση

Η ιστορία επαναλαμβάνεται! Κι αυτό δεν είναι κακό, αρκεί να μην εξελιχθεί σε τραγωδία. Να διαβάζουμε και να μελετάμε τα παθήματα του παρελθόντος και η γνώση των συνεπειών και της εξέλιξης εκείνων των γεγονότων να σταθεί δίδαγμα για την πολιτική ηγεσία του τόπου και εμπειρία προς αποφυγήν λαθεμένων χειρισμών για την κατά το δυνατόν με λιγότερα αιμάσσοντα τραύματα έξοδο από την κρίση.

Τα ίδια πάθαμε και το 1897 μετά τον ατυχή εκείνο πόλεμο, που  μας οδήγησαν οι τότε Κυβερνώντες μέσα σ’ ένα κλίμα εξαλλοσύνης που διαμόρφωνε ο τότε τύπος και η παραφροσύνη ενός ολόκληρου λαού. Και τότε η Γερμανία, με μίσος και εμπάθεια - όπως και σήμερα – αξίωσε από τους Τούρκους «την συντριβήν της Ελλάδος» (Σ. Καργάκος : Ιστορία του Ελληνικού κόσμου, Τομ. Β, σελ. 373), με επακόλουθο την υποχρέωση από τις τότε μεγάλες δυνάμεις, καταβολής πολεμικής αποζημίωσης στην Τουρκία 100 εκατ. χρυσών φράγκων (4 εκατ. λίρες), που «πρόθυμα» μας έδωσαν οι τότε μεγάλοι και που για να εξασφαλίσουν μας επέβαλαν τον Διεθνή οικονομικό έλεγχο (ΔΟΕ), δηλ. το τότε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Κάτω δε από τα καυδιανά δίκρανα του Δ.Ο.Ε. η επιτροπή Ξένων ανέλαβε την διαχείριση των εσόδων του χαρτοσήμου και των ειδών μονοπωλίου (πετρέλαιο, αλάτι, σπίρτα, τραπουλόχαρτα, οινόπνευμα, κινίνο και μορφίνη) μέχρι και την δεκαετία του ’70.

Όμως, η εχθρική στάση των Ξένων – με εξαίρεση και τότε της Γαλλίας – η ταπείνωση που νιώσαμε από εκείνη την ήττα, και η βαριά έμμεση φορολογία που επέβαλε ο Δ.Ο.Ε. σε είδη πρώτης ανάγκης, μας αφύπνισαν και μας έβγαλαν από την πολιτική νιρβάνας που χαρακτήριζε τον δημόσιο βίο της χώρας.

Και μέσα σε 5 χρόνια το δημόσιο χρέος μειώθηκε σημαντικά και αποκαταστάθηκε η εμπιστοσύνη των διεθνών κεφαλαιοαγορών προς την δανειοληπτική ικανότητα της Ελλάδος, με αποτέλεσμα το 1902 – και με την βοήθεια του ΔΟΕ – να μας δοθεί νέο δάνειο για την ανάπτυξη των ελληνικών σιδηροδρόμων.

Υπήρξε τόσο θεαματική η ανάκαμψη της Εθνικής μας οικονομίας που παρά την αυστηρή κηδεμόνευσή της από τον ΔΟΕ, η χώρα μας κατάφερε να αναγεννηθεί από την συμφορά και να πάρει μέρος στους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους και τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, έστω και μερικώς, και να διπλασιάσει την έκτασή της με την κατάληψη της Μακεδονίας, της Δ. Θράκης και της Ηπείρου και την προσάρτηση της Κρήτης και των νησιών του Αιγαίου.

Δυστυχώς όμως και πάλι, όπως φαίνεται από τα στοιχεία που υπάρχουν, η Γερμανία, θέλοντας να κρατήσει την Ελλάδα σε ευνοϊκή προς τις Κεντρικές δυνάμεις ουδετερότητα και μακράν της Entente, κατά τον επικείμενο Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, σχεδίασε και εκτέλεσε με το χέρι του περιθωριακού Σχοινά την άνοιξη του 1913 στην Θεσσαλονίκη την δολοφονία του Αγγλόφιλου Βασιλιά Γεωργίου Α΄ και στην συνέχεια ο Γουλιέλμος τον ίδιο χρόνο κάλεσε στη Γερμανία τον Κωνσταντίνο και του επέδωσε την Στραταρχική Ράβδο. Έτσι δρομολογήθηκε αναπόφευκτα ο Εθνικός διχασμός που μας οδήγησε στην Μικρασιατική καταστροφή. Γιατί με Βενιζέλο και Γεώργιο Α΄ διχασμός δεν θα υπήρχε.

Παρ’ όλα αυτά η οικονομία μας άντεξε και τις δαπάνες ενός δεκάχρονου πολέμου, και την υποδοχή και αποκατάσταση δύο και πλέον εκατομμυρίων προσφύγων και το κόστος του θαύματος της χρυσής 4ετίας 1928-32. Και ακόμη τα δεινά και τις καταστροφές μιας τρίχρονης πάλι Γερμανικής κατοχής, για τις οποίες δεν μας έδωσαν ούτε δραχμή. Ακόμη και το κατοχικό δάνειο σημερινής αξίας 70 δις €, που αναγκαστικά τους δώσαμε το 1943 είναι ανεξόφλητο και ξεχασμένο.

Σήμερα, μετά από πολύχρονες και σκληρές θυσίες του λαού μας, που κάλυψαν τις πληγές της κατοχής και της εμφύλιας σύρραξης του 1946-49, βρισκόμαστε στην Ευρωζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μάλιστα μ’ ένα κοινωνικό κράτος που όλοι θαυμάζουν.

Όμως η οικονομία μας τα τελευταία χρόνια δεν πάει καθόλου καλά. Αιφνίδια και αναπάντεχα βρεθήκαμε μπροστά σε μια κρίση που δεν έχει προηγούμενο. Και ο λαός μας καλείται και πάλι σε νέες θυσίες.

Αλλά, επειδή σήμερα με αφορμή την βαθειά αυτή οικονομική κρίση, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανανεούμενη και διαρκώς ενισχυόμενη τρομοκρατία των αγορών που έχει σαν στόχο την ληστρική κερδοφορία σε βάρος μας.

Επειδή οι συνεταίροι μας στην Ε.Ε. -πρωτοστατούσης και πάλι της Γερμανίας- μας υπαγορεύουν, πολιτικές που ισοπεδώνουν το κράτος πρόνοιας που στήσαμε με πολλούς κοινωνικούς αγώνες και οικονομικές θυσίες τα τελευταία 25 χρόνια.

Επειδή διαπιστώνουμε ότι η Ε.Ε. δεν θέλει σε καμιά περίπτωση την προσφυγή μας στο Δ.Ν.Τ. γιατί απαξιώνεται η αξιοπιστία – όπως λένε – του Ευρώ, θεωρώ ότι θα πρέπει να σκεφθούμε σοβαρά την προσφυγή μας στο εν λόγω Ταμείο, εφ’ όσον βέβαια μας επιβάλλει τους ίδιους όρους του 1897 και αναλάβει την εξόφληση των δανείων μας.

Μήπως, αλήθεια μπροστά σε μια τέτοια περίπτωση, μας παρακαλούν τα συνεταιράκια μας, να μας δανειοδοτήσουν και μάλιστα ατόκως για να μην πάμε στο Δ.Ν.Τ.;

Ας δοκιμάσουμε, αφού ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται!

 

Γρηγόρης Σολωμός, Εφημερίδα  "Γνώμη",  25.2.2010

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ   -   ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ