Η Δίκη των έξι και οι συνέπειες της απόφασης του Αρείου Πάγου
Με εμφανή δυσαρέσκεια δέχθηκε η κοινή γνώμη την απόφαση του Αρείου Πάγου, που λήφθηκε με οριακή πλειοψηφία, και που ακύρωσε την ιστορική δίκη των έξι υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής. Δηλαδή στην ουσία το ανώτατο Δικαστήριο διαφώνησε με την επιβολή της θανατικής ποινής, δεχθέν – όπως διαβάσαμε στις εφημερίδες – ότι δεν διέπραξαν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, σύμφωνα με στοιχεία που προσκομίσθηκαν ύστερα από 88 χρόνια ενώπιόν της Δικαιοσύνης.
Αναμφίβολα η κοινή γνώμη ήταν πεπεισμένη ακόμα και από την εποχή εκείνη ότι οι εκτελεσθέντες δεν διέπραξαν το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας, ότι δηλαδή «παρέδωσαν ηθελημένα φίλια φρούρια εις τον εχθρόν», όπως παραδέχθηκε το Επαναστατικό Δικαστήριο. αλλά και κανείς δεν βρέθηκε να αμφισβητήσει ότι διαχειρίσθηκαν εξοργιστικά και εγκληματικά πλημμελώς ή και με ενδεχόμενο δόλο την αποστολή τους και γενικότερα την υπόθεση της Μικρασιατικής περιπέτειας, που στοίχησε την ζωή 500 και πλέον χιλιάδων Ελλήνων (Στρατιωτών και αμάχων) και που η αμέλειά τους αυτή ξερίζωσε τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας από την πατρίδα τους που κατοίκησαν τρεις χιλιάδες χρόνια.
Και ακόμα όλοι οι Έλληνες γνωρίζανε ότι οι εκτελεσθέντες αγνόησαν συνειδητά και προκλητικά προειδοποιήσεις πολλών και πανταχόθεν για την επικείμενη καταστροφή και δεν έλαβαν κανένα μέτρο να προστατεύσουν στοιχειωδώς τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας είτε με διαμεσολάβηση φίλων είτε με διευκόλυνση της απομάκρυνσης των αμάχων πριν από τον Αύγουστο του 1922.
Για το μέγεθος των συνεπειών, που είχε η εγκληματική των αυτή αμέλεια στην διαχείριση της Μικρασιατικής εκστρατείας ο Ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία δέχθηκε την εκτέλεση σαν δίκαιη και επιβεβλημένη, ανεξάρτητα από ενδεχόμενες δικονομικές αυθαιρεσίες του Επαναστατικού Δικαστηρίου.
Όμως η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου αν και είναι καθ’ όλα σεβαστή, νομίζω ότι έχει συνέπειες και μάλιστα τρομερές για τον κοινωνικό μας ιστό.
Πιστεύω ότι άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου για να επανεξετασθούν όλες οι θανατικές καταδίκες, που εκδόθηκαν και εκτελέσθηκαν από Στρατοδικεία των δίσεκτων χρόνων της περιόδου 1946-49, που χωρίς μάρτυρες και παρά την διαμαρτυρία των κατηγορουμένων ότι είναι αθώοι των πράξεων που τους καταμαρτυρούσαν παρακρατικοί του καθεστώτος, κατεδικάζοντο και μάλιστα ομαδικά στην εσχάτη των ποινών.
Για αυτό υποστηρίζω ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου μπορεί να κλίνει το κεφάλαιο μιας ταραγμένης εποχής, αλλά ανοίγει το άλλο, της μεγαλύτερης τραγωδίας του έθνους, του εμφυλίου.
Και θα έχουν δίκιο οι συγγενείς να ζητήσουν αναψηλάφηση δικών που έστειλαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, τους γονείς των ή τα αδέλφια των.
Γρηγόρης Σολωμός - “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” Νοέμβρης 2010