Η κοινωνική ασφάλιση μετά την εμμηνόπαυση
Η κοινωνική ασφάλιση επηρεάζεται σημαντικά από τις συνέπειες της εμμηνόπαυσης διότι:
- Προδιαθέτει σε καρδιοπάθειες.
- Δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα.
- Είναι ο κύριος υπεύθυνος των καταγμάτων της 3ης ηλικίας.
Συγκεκριμένα :
- Πεθαίνουν περισσότερες γυναίκες από καρδιοπάθεια παρά από όλες τις μορφές του καρκίνου και είναι η πρώτη αιτία θανάτου μετά την εμμηνόπαυση στις γυναίκες.
- Εκατομμύρια γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο ταλαιπωρούνται με ψυχολογικά προβλήματα, από την απλή διαταραχή της διάθεσης μέχρι το άγχος, την κατάθλιψη και την απώλεια της σεξουαλικής επιθυμίας.
- Η οστεοπόρωση με τις επιπλοκές της προκαλεί σημαντική νοσηρότητα και θνητότητα που έχουν σαν αποτέλεσμα υψηλό κοινωνικοοικονομικό κόστος.
Τα κατάγματα είναι αρκετά συχνά στην Δυτική Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική και "συμπαθούν" τις λευκές γυναίκες. Η συχνότητα των καταγμάτων ποικίλει από χώρα σε χώρα και για λόγους αγνώστους εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά στις ανεπτυγμένες χώρες. Στις περισσότερες απ' αυτές τα περιστατικά καταγμάτων ισχίου καταλαμβάνουν το 20% των ορθοπεδικών κλινών.
Η θνητότητα των καταγμάτων αυτών είναι υψηλή (μέχρι και 25%) και μόνο ένα 20-30 των ηλικιωμένων ατόμων ξαναβρίσκει την αρχική του δραστηριότητα.
Είναι σημαντικό ότι ένα ποσοστό 15% εξ αυτών συνταξιοδοτείται και άλλο ένα 20% παραμένει στο κρεβάτι μέχρι το τέλος του βίου του, με όλα τα επακόλουθα που δημιουργεί η κατάσταση αυτή στο οικογενειακό περιβάλλον και την κοινωνική ασφάλιση.
Πέραν των δαπανών για κλινική νοσηλεία (πάνω από 700.000 ημέρες νοσηλείας συμπληρώνουν οι κακώσεις γενικά της 3ης ηλικίας στην πατρίδα μας), έξοδα χειρουργείου (στο 85% των καταγμάτων ισχίου), αξία τοποθετουμένων υλικών, σοβαρό κόστος νοσηλείας σε μονάδες εντατικής θεραπείας και πανάκριβα φάρμακα, θα πρέπει να προστεθούν οι δαπάνες αποκατάστασης σε ιδιωτικές κλινικές όπου προσφεύγουν όλα σχεδόν τα περιστατικά αυτά, μετά την έξοδό τους από το νοσοκομείο (λόγω των γνωστών δυσκολιών περιποίησης του ασθενούς στο σπίτι), επί σειράν εβδομάδων ή και μηνών, η αμοιβή αποκλειστικών αδελφών και το κόστος των διαφορών μηχανημάτων ή βοηθητικών συσκευών βαδίσεως ή μετακινήσεως των αναρρωσάντων, που έχουν ανάγκη.
Στα όσα αναφέραμε θα πρέπει να υπολογίσουμε ακόμη :
- Δαπάνες εκατοντάδων χιλιάδων ημερών νοσηλείας, αξίας φαρμάκων ή και επεμβάσεων, στις προκαλούμενες από την εμμηνόπαυση καρδιοπάθειες, οι οποίες κι αυτές έχουν κάποια θνητότητα, αλλά όλες καταλήγουν στην συνταξιοδότηση.
- Δαπάνη για ψυχοφάρμακα και απώλεια ημερών εργασίας ή και μείωση της παραγωγικότητας εξ αιτίας των ψυχολογικών προβλημάτων για τις γυναίκες από 45-60 χρονών.
- Δαπάνες για την διενέργεια εξετάσεων προσδιορισμού οστικής πυκνότητας και μάλιστα σε σημείο που εγγίζουν την έννοια της σπατάλης, εξαιτίας της προκλητής ζήτησης.
- Δαπάνη για φάρμακα δήθεν πρόληψης των καταγμάτων του ισχίου και θεραπεία της οστεοπόρωσης.
Είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί το συνολικό κόστος της οστεοπόρωσης επειδή περιλαμβάνει τη νοσοκομειακή περίθαλψη, την απώλεια εργασίμων ημερών του ασθενούς και του οικογενειακού του περιβάλλοντος, τη χρόνια περίθαλψη στο σπίτι ή σε θεραπευτήριο αποκατάστασης, φάρμακα και λοιπές παροχές που προανέφερα.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο αριθμός των οστεοπορωτικών καταγμάτων τα τελευταία χρόνια αυξάνεται δυσανάλογα σε σχέση με την αύξηση της ηλικίας του πληθυσμού. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης υπάρχει αύξηση του αριθμού των καταγμάτων των συνδεδεμένων με την ηλικία, για λόγους αγνώστους ακόμη, όπως λένε οι επαΐοντες και οι συντηρούντες τον μύθο ότι συγκεκριμένα φάρμακα -λίαν ακριβά- θα πρέπει να δίδονται επί σειράν μηνών ή και ετών.
Και ερωτώ: Γιατί να συνεχίσουμε την ίδια θεραπευτική αγωγή μας αφού τα κατάγματα του ισχίου αυξάνονται;
Αν η θεραπεία αυτή είναι αν όχι πανάκεια, τουλάχιστον ενδεδειγμένη, πως εξηγείται η αλματώδης αύξηση των καταγμάτων; Την ερώτηση αυτή υποβάλλω σε πολλά συνέδρια επί σειράν ετών αλλά απάντηση δεν παίρνω.
Το επιχείρημα ότι η αυξημένη συχνότης των καταγμάτων ισχίου οφείλεται στο ότι οι σημερινοί γέροντες όταν ανέπτυσσαν την κορυφαία οστική τους πυκνότητα την δεκαετία του 40, αντιμετώπισαν την πείνα και γενικά την στέρηση, δεν ευσταθεί γιατί εκείνοι που είχαν κάποιες συνέπειες στην διαμόρφωση του σκελετού των, ήσαν οι γεννηθέντες από το 1925 μέχρι το 1933.
Θα συμφωνούσα λοιπόν αν η αύξηση των καταγμάτων συνόδευε αυτούς που σήμερα είναι 66-75 χρονών. Αυτό όμως δεν συμβαίνει.
Η αύξηση αφορά όλες τις γενιές που διέρχονται από την ηλικία των 70 μέχρι 90 χρονών.
Αφού λοιπόν τα φάρμακα που δίνουμε δεν προστατεύουν την γυναίκα από το κάταγμα, γιατί τα δίνουμε; Για τον πόνο; μα η οστεοπόρωση δεν προκαλεί πόνο. Αλλά και σαν παυσίπονο δεν νομίζετε ότι είναι πολύ ακριβό παυσίπονο;
Η άποψή μου είναι ότι η αύξηση των καταγμάτων οφείλεται στην τρομοκρατία που σκόπιμα έχει αναπτυχθεί. Δηλαδή η δημιουργία φόβου πλασματικού κινδύνου στον πληθυσμό για την οστεοπόρωση. Στο γυναικείο πληθυσμό στην Ελλάδα, έχει αναπτυχθεί έντεχνα ατμόσφαιρα σίγουρης και αναπόφευκτης αναπηρίας. Μεγάλος αριθμός γυναικών που πέρασαν από το θαυματουργό και προσοδοφόρο σε πολλούς μηχάνημα της μέτρησης της οστικής πυκνότητας, ζει με το φοβερό άγχος καταγμάτων, αναπηρικής πολυθρόνας και κατάκλισης. Ιδιαίτερα υποφέρουν τα μοναχικά άτομα, με αποτέλεσμα οι συνέπειες της φοβίας να είναι μεγαλύτερες των βλαβών της οστεοπόρωσης.
Όποια περάσει από το εν λόγω μηχάνημα έχει την ίδια απάντηση: Μεγάλου βαθμού οστεοπενία. Κίνδυνος κατάγματος. Επανεξέταση μετά 6μηνον.
Αλλά κι αν δεν γράφει οστεοπενία πάλι συνιστάται επανέλεγχος μετά 6μηνον.
Κυρίες και Κύριοι.
Αγαπητοί συνάδελφοι.
Η κοινωνική ασφάλιση είναι υποχρεωμένη να καλύψει τις συνέπειες και τις βλάβες οποιασδήποτε αρρώστιας κάθε ηλικίας και φύλου.
Η οστεοπόρωση είναι μία συνέπεια της εμμηνόπαυσης και δεν συζητά κανείς να περιορίσει φάρμακα, διαγνωστικές ή θεραπευτικές υποδείξεις του γιατρού ή και επιδοτήσεις και συνταξιοδοτήσεις.
Με ένα όρο :
Το παιχνίδι να παίζεται έντιμα και χωρίς ιδιοτέλεια. Όλοι ξέρουμε και γνωρίζουμε ότι παραγγέλλονται μετρήσεις χωρίς ένδειξη και χωρίς αξιολόγηση.
Όταν ασχολούνται όλοι οι γιατροί με την οστεοπόρωση, ανεξαρτήτως ειδικότητας και γνώσεων.
Όταν τίθενται διαγνώσεις οστεοπόρωσης χωρίς στοιχεία.
Όταν ακολουθούνται θεραπευτικά σχήματα που έχουν αποτύχει.
Όταν ψευδοεπιστημονικά άρθρα χρηματοδοτούνται από εταιρείες που έχουν συμφέροντα, για να διατυμπανίσουν θαυματουργά φάρμακα για την πρόληψη ή την θεραπεία της οστεοπόρωσης.
Όταν παραγγέλλονται εξετάσεις και δίδονται φάρμακα ύστερα από υπόδειξη της ασθενούς που ανησύχησε μετά από σχετικό άρθρο εφημερίδας.
Όταν .... όταν ... όταν ...
Η κοινωνική ασφάλιση έχει σοβαρές ενστάσεις για την ακολουθούμενη τακτική και θα πρέπει να λάβει τα μέτρα της.
Κατάφεραν οι κερδοσκόποι και οι εκμεταλλευτές των συνεπειών της εμμηνόπαυσης να εκτοπίσουν το Γυναικολόγο και τον Ενδοκρινολόγο από την πρώτη θέση που δικαιωματικά και επιστημονικά τους ανήκει με μια χωρίς προηγούμενο συκοφαντική εκστρατεία για δήθεν καρκινική δράση των οιστρογόνων.
Μία είναι η ουσιαστική και κοινωνική πρόληψη:
Να αυξηθεί η δραστηριότητα των ατόμων της 3ης ηλικίας και να πάρουμε σειρά μέτρων που θα ελαχιστοποιήσουν τις πτώσεις. Για παράδειγμα μέσα στο σπίτι εξαφάνιση όλων των παραγόντων που συμβάλλουν στην πτώση του ηλικιωμένου (ολισθηρά δάπεδα ή αντικείμενα, μικροέπιπλα που σκοντάφτουν, προστασία από τζαμένιες πόρτες με τοποθέτηση έγχρωμων εικόνων για να βλέπουν, όχι πασούμια ή παντόφλες αλλά παπούτσια με φτέρνα, ιδιαίτερη προσοχή στην τουαλέτα κ.λπ.).
Η πρόληψη της οστεοπόρωσης γίνεται στην ηλικία των 13-20 ετών όταν διαμορφώνεται η κορυφαία οστική πυκνότητα. Τότε χρειάζεται το ασβέστιο, η βιταμίνη D και η άθληση. Πρόληψη μετά την εμμηνόπαυση δεν γίνεται.
Μετά την εμμηνόπαυση τον λόγο έχουν οι Ενδοκρινολόγοι και οι Γυναικολόγοι και προστασία προσφέρουν αναμφισβήτητα τα οιστρογόνα.
Οι νεώτερες αντιλήψεις για την οστεοπόρωση μπορεί να γέμισαν βιβλιοθήκες με βιβλιογραφία και τα κεφάλια μας με γνώσεις γύρω από τον μεταβολισμό των οστών και του ασβεστίου, δεν κατάφεραν όμως να κλονίσουν τις βασικές αρχές που ακολουθούμε χρόνια τώρα στην ιατρική.
Ήλιος, γάλα και γυμναστική στην παιδική και εφηβική ηλικία και ασβέστιο, οιστρογόνα, βιταμίνη D και άσκηση μετά την εμμηνόπαυση.
Έτσι μόνο προστατεύεται και η γυναίκα και η κοινωνική ασφάλιση μετά την εμμηνόπαυση. 'Ετσι μόνο τα κατάγματα του ισχίου θα περιορισθούν στα ποσοστά που προσδιορίζουν οι βιολογικοί παράγοντες και όχι η διαβλητή άσκηση της Ιατρικής.
Γρηγόρης Σολωμός, Ομιλία σε Πανελλήνιο Συνέδριο Γυναικολογίας στη Θεσσαλονίκη, 1998