Υγεία: Πρόβλημα που δεν έχει κατανοηθεί
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας νοσεί. Και νοσεί σοβαρά. Και είναι γεγονός ότι η μεγαλύτερη επαναστατική αλλαγή που έγινε ποτέ στον τόπο μας στο χώρο της Υγείας έχει ήδη χρεοκοπήσει, στην συνείδηση του λαού μας.
Θαρραλέα η προσέγγιση στο πρόβλημα που επιχειρεί ο εκλεκτός διάκονος της δημοσιογραφίας κ. Α. Καρακούσης στην έγκριτη εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 6 του τρέχοντος στην γνωστή στήλη του με τον τίτλο: «Αποκαλυπτήρια».
Αλλά δεν είναι οι μόνοι – Κακλαμάνης και Αβραμόπουλος – που πολλά υπεσχέθησαν και τίποτα δεν έκαναν. Όλοι σχεδόν όσοι πέρασαν από την ναρκοπαγιδευμένη καρέκλα της οδού Αριστοτέλους, αφού διαπίστωσαν απραξία των προκατόχων τους και έταξαν πολλά, μετά λίγους μήνες έφευγαν … νύχτα, αφήνοντας για παρακαταθήκη ένα καινούργιο Νόμο για την «μεταρρύθμιση» ή «εξυγίανση» ή «εκσυγχρονισμό» του ΕΣΥ. Δεκαπέντε περίπου Υπουργοί Υγείας πέρασαν από το ταλαιπωρημένο Υπουργείο Υγείας μετά την επιψήφιση από την Βουλή των Ελλήνων του Ν. 1397/83 «Περί Εθνικού Συστήματος Υγείας» και κανείς τους δεν διέγνωσε ή τουλάχιστον δεν ασχολήθηκε για την θεραπεία της νόσου που πάσχει το ΕΣΥ και την οποία πρώτος προέγνωσε το 1983 ο τότε Υπουργός Οικονομικών Δ. Κουλουριάνος.
Το σημαντικότερο δηλαδή στοιχείο που ναρκοθετεί το σύστημα υγείας στον τόπο μας και που κανείς ούτε καν αναφέρει, είναι το κόστος νοσηλείας για κάθε άρρωστο, που εγγίζει πλέον τα χίλια Ευρώ την ημέρα. Περισσότερα απ’ όσα δαπανά μια οικογένεια τον μήνα!
Και αν υπάρχει κάποιος κίνδυνος – που ακούμε κάθε ημέρα από όλους τους απασχολούμενους στον δημόσιο χώρο της υγείας – να ιδιωτικοποιηθεί η υγεία, αυτός δεν προέρχεται από τους εκτός των τειχών του ΕΣΥ ή τα κόμματα που κυβερνούν, αλλά όλους εκείνους που συντελούν στην αχαλίνωτη και ξέφρενη σπατάλη στα νοσοκομεία μας και που δεν είπαν ποτέ δημόσια πόσα πληρώνει ο Ελληνικός λαός για τον κάθε άρρωστο την ημέρα. Το μόνο που δεν σταμάτησαν ποτέ να ζητάνε είναι η αύξηση του προσωπικού και οι δαπάνες για την υγεία. Και ρωτάμε :
Μέχρι που θα φτάσετε την δαπάνη καλά μας παιδιά; Και πόσο θα συνεχισθούν τα πάρτι σας στα νοσοκομεία με τις φαρμακευτικές εταιρείες, που γράφει ο κ. Καρακούσης; Γιατί αν ζητήσετε τον διπλασιασμό των αποδοχών σας, που είναι πράγματι πολύ χαμηλές, είσθε δικαιολογημένοι και θα πρέπει να αγωνισθείτε για τον δίκαιο αυτό αγώνα σας.
Αλλά ρωτάμε: Αν σας δώσουμε άλλα τόσα θα μειωθεί το κόστος νοσηλείας; Θα περιορισθεί το φακελάκι; Και θα αναχαιτισθεί η αντιδεοντολογική και αντιεπιστημονική συνταγογραφία, που πέρα από τα δις που πληρώνουμε χωρίς καμιά ιατρική ένδειξη ή ανάγκη, -συνεπικουρούντων και των ιδιωτών γιατρών- στέλνει στα νοσοκομεία μας κάθε χρόνο πάνω από 50 χιλ. ασθενείς που «αρρώστησαν» από τα φάρμακα που τους δώσαμε;
Καιρός είναι νομίζω να επανεξετασθεί η χρησιμότητα και ο ρόλος των ιατρικών επισκεπτών μετά την γενίκευση του Internet και την καλλίτερη ενημέρωση του γιατρού που προσφέρει η τεχνολογία. Μόνο έτσι θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος μεταξύ γιατρού και φαρμακευτικής εταιρείας που συντηρεί την συναλλαγή.
Είναι δε βέβαιο ότι κανείς μα κανείς και μάλιστα από τους εκτός των τειχών, δεν θέλει την εμπορευματοποίηση της υγείας. Αλλά μήπως έχουν ήδη ιδιωτικοποιηθεί τα νοσοκομεία μας με κοινωνικές δαπάνες βέβαια και φωνάζουμε μόνο για την μονιμότητά μας;
Γιατί αν δεν είναι ιδιωτικοποίηση το φακελάκι, που καθώς λένε οι δημοσκοπήσεις έρχεται πρώτο στη διαφθορά του δημόσιου τομέα, αν δεν είναι η αποκλειστική αδελφή – θεσμός άγνωστος στην Ευρώπη – κι’ αν δεν είναι και τα απογευματινά ιατρεία, τότε ποια ιδιωτικοποίηση φοβόμαστε; Τις προμήθειες με τις οποίες παίζουν οι Υπουργοί Υγείας της Ν. Δημοκρατίας και που ποτέ τους δεν πρόκειται να τιθασεύσουν και να εξορθολογήσουν ή τα αστικά Κέντρα Υγείας που έχουν νομοθετηθεί από το 1983 και που ακόμη καρκινοβατούν γιατί – λέει – θέλουν κι άλλο νόμο για να υλοποιηθούν;
Και όλα αυτά γιατί κανείς δεν συνειδητοποίησε μέχρι σήμερα την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του κέντρου ευθύνης του ΕΣΥ και την ανάδειξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης σε εξαιρετικής σημασίας προτεραιότητα.
Η παράταση δε των αρρυθμιών και η διαιώνιση των αγκυλώσεων του Εθνικού Συστήματος Υγείας εστιάζεται κατά κύριο λόγο στην αποσύνθεση των δομών στην ανοικτή περίθαλψη και παντελή έλλειψη πρωτοβάθμιας φροντίδας στον αστικό χώρο.
Και επειδή έχει αρχίσει να εγκαθίσταται μία αγνώστου διαρκείας περίοδος περιορισμένων πόρων για την υγεία, θα πρέπει, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε την κρίση του ΕΣΥ, που βαθύτατα νοσεί, να δημιουργήσουμε τα αστικά Κέντρα Υγείας με την συμμετοχή ή την ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης και με την οικονομική ενίσχυση της λειτουργίας των από τα ασφαλιστικά ταμεία, με δαπάνες που καταβάλουν αλόγιστα τήδε κακείσε. Γιατί όσο καθυστερεί η ανάπτυξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας στα αστικά κέντρα τόσο εγκλωβίζονται και πιο βαθειά τα Κρατικά μας νοσοκομεία στον φαύλο κύκλο των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και τόσο απαξιώνονται οι προσφερόμενες υπηρεσίες
Γρηγόρης Σολωμός, τ. Υφυπουργός Υγείας και τ. Διοικητής του ΙΚΑ, αρθρογραφία 2010